Sa panahon ngayon, marami ang nagsasabi na ang Banal na Kasulatan na hawak ng mga Kristiyano ay iba na raw sa Kasulatan noong panahon ni Muhammad (571–632 AD). Dahil dito, sinasabi nila na ang Kasulatan ng mga Kristiyano ay corrupt na o nabago at nasira. Ang kanilang argumento ay nakabase sa paniniwala na ang Diyos ay nagbigay kay propetang Moises ng Torah — isang aklat lang — at hindi ang unang limang aklat na bahagi ng Lumang Tipan. Ganoon din, sinasabi nilang ang Diyos ay nagbigay kay Hesus ng isang aklat na tinatawag na Injil, ngunit ngayon raw ay apat na Ebanghelyo ang makikita sa Bagong Tipan, kasama pa ang iba pang mga aklat. Kaya raw, hindi ito ang tinutukoy sa Qur’an.
May isang nagsabi, “Wala sa mismong teksto ng Bibliya na tinawag itong ‘The Bible’. Ang salitang Bible ay imbento lamang para tukuyin ang koleksyon ng mga aklat.”
Isa pa sa mga argumento: “Ang mga talata sa Qur’an na tumutukoy sa Torah, Injil, at Salmo ay hindi raw tumutukoy sa tinatawag na Bible ng mga Kristiyano sa ngayon.” (Asadi, Islam & Christianity: Conflict or Conciliation? p.2)
Mukhang nakalimutan nilang ang Qur’an mismo ay puno ng mga salitang mula sa wikang Hebreo, Aramaic, Syriac, at Griyego — tulad ng Tawrat (Torah), Furqan, Musa (Moises), Isa (Jesus), at Injil. Bukod dito, tinatawag din ng Qur’an ang Banal na Kasulatan bilang Al-Kitab — ang Aklat — at ang mga naniniwala sa Lumang Tipan at Bagong Tipan bilang Ahl Al-Kitab (أهل الكتاب) o Mga Tao ng Aklat.
Ang tanong: Aling Aklat ang tinutukoy ng Qur’an?
Sa katunayan, si Isa Al-Masih (sumakanila nawa ang kapayapaan) ay paulit-ulit na binanggit ang Aklat sa Injil:
“Marami pang ibang tanda na ginawa ni Jesus sa harapan ng kanyang mga alagad, na hindi nakasulat sa aklat na ito.”
(Injil Juan 20:30, Filipino Popular Version)
“Nasusulat sa Aklat ng mga Salmo…”
(Injil Gawa 1:20, Filipino Popular Version)
“Ngunit tumalikod ang Diyos sa kanila at pinahintulutan silang sumamba sa araw, buwan, at mga bituin. Ito ay sang-ayon sa nasusulat sa Aklat ng mga Propeta…”
(Injil Gawa 7:42, Filipino Popular Version)
Ngayon, ipaliwanag natin kung ano nga ba ang ibig sabihin ng salitang Bible.
Ang salitang Bible sa English ay nagmula sa salitang Griyego na Byblos at sa salitang Latin na Biblia, na parehong nangangahulugang mga aklat o koleksyon ng mga aklat. Sa paglipas ng panahon, ginamit ang Biblia upang tukuyin ang koleksyon ng mga 66 na aklat — ang Lumang Tipan at ang Bagong Tipan — na bumubuo sa tinatawag nating Banal na Bibliya.
Sa Qur’an, maraming ulit binanggit ang Aklat — at tinutukoy nito ang mismong Kasulatan na hawak ng mga Tao ng Aklat. Narito ang ilan sa mga talata mula sa pangalawang sura ng Qur’an, Al-Baqara:
“At alalahanin ninyo nang ibinigay Namin kay Moises ang Kasulatan (Al-Kitab, ang Aklat) at ang Pamantayan (Al-Furqan), upang kayo ay mapatnubayan.”
(Surah Al-Baqarah 2:53, Filipino Translation – King Fahd Complex)
“Ibinigay Namin kay Moises ang Kasulatan (Al-Kitab, ang Aklat), at nagsugo ng sunod-sunod na mga propeta pagkatapos niya. At ibinigay Namin kay Jesus na anak ni Maria ang mga malinaw na katibayan, at pinalakas Namin siya sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ngunit sa tuwing may sugo na darating sa inyo na may dalang mensahe na ayaw ng inyong mga kaluluwa, kayo ay nagmamataas — tinatawag ang ilan na sinungaling at pinapatay ang iba.”
(Surah Al-Baqarah 2:87, Filipino Translation – King Fahd Complex)
“Yaong mga pinagkalooban Namin ng Kasulatan (Al-Kitab, ang Aklat), sinusunod nila ito nang buong katapatan — at silang mga naniniwala rito. Ngunit yaong mga tumatanggi dito — sila ang mga talunan.”
(Surah Al-Baqarah 2:121, Filipino Translation – King Fahd Complex)