“Huwag kayong makipagtalo sa mga Tao ng Aklat (Ahlul Al-Kitab) maliban sa mabuting paraan, maliban na lang sa mga gumagawa ng kasamaan sa kanila. At sabihin ninyo: Naniniwala kami sa ipinahayag sa amin at sa ipinahayag sa inyo. Ang aming Diyos at ang inyong Diyos ay iisa, at sa Kanya kami nagpapasakop.”
(Surah Al-Ankabut 29:46, Filipino Translation – King Fahd Complex)
Maliwanag na pinatutunayan ng Qur’an na ang Diyos na sinasamba ng mga Ahlul Al-Kitab (Tao ng Aklat — mga Hudyo at Kristiyano) at ng mga Muslim ay iisang Diyos lamang. Tingnan natin ang ilang pangalan ng Diyos na makikita sa parehong Bibliya at Qur’an:
1. Sa Simula, ang Diyos ang Lumikha:
“Sa pasimula nilikha ng Diyos [Elohim] אֱלֹהִים ang langit at ang lupa.”
(Genesis 1:1, Filipino Popular Version)
Ang unang pangalan ng Diyos na makikita sa Bibliya ay Elohim (אֱלֹהִים). Sa wikang Hebreo, kapag idinagdag ang hulaping ‘-im’ sa Eloah, ito ay nagpapakita ng kasakdalan o kalakhan; ang Elohim ay nangangahulugan ng Makapangyarihang Diyos o mga diyos sa pangmaramihan.
Sa Aramaic, ginagamit ang salitang Elah (إله) para sa Diyos. Sa Arabic, ito rin ang ginagamit — Allah (الله) — na nagmula rin sa parehong ugat na salita ng Eloah, Elohim, at Elah. Lahat ng mga ito ay galing sa iisang semitic root.
2. Ang Diyos ay Maawain at Mapagpatawad:
“At ang Panginoon ay dumaan sa harapan niya at nagpahayag, ‘Ang Panginoon, ang Panginoong Diyos, na mahabagin [Rakhum] רחום at mapagpala, matiisin, at sagana sa kabutihan at katotohanan.’”
(Exodus 34:6, Filipino Popular Version)
Bawat surah (kapitulo) ng Qur’an ay nagsisimula sa katagang:
“Sa ngalan ni Allah, ang Maawain, ang Mapagpala (Ar-Rahman Ar-Raheem)”
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (Bismillah Ar-Rahman Ar-Raheem)
Ang Rakhum (Hebreo: רחום) at Rahman/Raheem (Arabic: رحم) ay mula sa parehong ugat na R-H-M na parehong nangangahulugang maawain at mapagpatawad.
3. Iisa ang Diyos:
“Pakinggan mo, O Israel: Ang Panginoon na ating Diyos, ang Panginoon ay iisa (Echad).”
(Deuteronomio 6:4, Filipino Popular Version)
Sa talatang ito, ang salitang “iisa” ay mula sa salitang Hebreo na Echad (אֶחָד). Ito ay isang matibay na pahayag ng pananampalataya ng mga Hudyo sa nag-iisang tunay na Diyos — Yahweh.
Sinabi rin ni Isa Al-Masih (Jesus) ang parehong talata nang siya ay tinanong kung ano ang pinakamahalagang utos:
“Ang pinaka-mahalaga ay ito: Pakinggan mo, O Israel, ang Panginoon na ating Diyos, ang Panginoon ay iisa (Echad).”
(Marcos 12:29, Filipino Popular Version)
Sa Qur’an, ito rin ang ginagamit:
“Sabihin mo: Siya si Allah, ang Nag-iisa (Ahad).”
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (Surah Al-Ikhlas 112:1, Filipino Translation – King Fahd Complex)
Ang Ahad (Arabic: أحد) at Echad (Hebreo: אֶחָד) ay parehong nangangahulugan ng iisa, tanging isa, at nag-iisa lamang.
4. Ang Hari ng mga Hari at Panginoon ng mga Panginoon:
“Na ipapahayag sa takdang panahon — Siya na pinagpala at nag-iisang Kataas-taasan, ang Hari ng mga hari at Panginoon ng mga panginoon.”
(1 Timoteo 6:15, Filipino Popular Version)
At ganito rin ang pangalan na ginagamit sa Qur’an:
“Sabihin mo: O Allah, Tagapagmay-ari ng kaharian (Malik Al-Mulk)! Ibinibigay Mo ang kaharian sa sinumang nais Mo, at binabawi Mo ito mula sa sinumang nais Mo; pinapadakila Mo ang sinumang nais Mo, at pinapahiya Mo ang sinumang nais Mo. Ang lahat ng kabutihan ay nasa Iyong mga kamay. Katotohanang Ikaw ay makapangyarihan sa lahat ng bagay.”
(Surah Al-Imran 3:26, Filipino Translation – King Fahd Complex)