Kung ang Qur’an ay hindi nagpapatunay na ang Biblia ay nagalaw o na-korrupt, sino ang nag-umpisa ng paratang na ito, at bakit?
Karamihan sa mga Muslim ngayon:
- Hindi alam ang kasaysayan ng paratang na ito.
- Hindi kailanman pinag-isipan ang teolohikal at kasaysayang implikasyon ng ganitong akusasyon.
Si Ibn Hazm ang unang Muslim na nagpalaganap ng doktrina ng “Korupsiyon ng Biblia” noong ika-11 siglo AD. Ibig sabihin, sa loob ng unang apat na siglo ng kasaysayan ng Islam, hindi pa umiiral ang paniniwalang ito. Ayon sa literal at gramatikal na pagbasa ng Qur’an, ito ay nagsisilbing “pagpapatunay ng mga nauna at detalyadong paliwanag sa mga dating Kasulatan” (Surah Yunus 10:37).
Pero napansin ni Ibn Hazm na may tila hindi magkatugma sa pagitan ng Qur’an at ng mga Ebanghelyo (Injil). Isang halimbawa nito ay nasa Qur’an:
“At hindi nila Siya pinatay, at hindi nila Siya ipinako sa krus.” (Surah An-Nisa 4:157, Quran Filipino Transliteration Version)
Dahil naniniwala si Ibn Hazm na ang Qur’an ay kailangang maging totoo, ipinangatuwiran niya na ang mga teksto ng Injil na sumasalungat dito ay kailangang mali. Ngunit itinuro din ni Propeta Muhammad na igalang ang Injil. Kaya’t ayon kay Ibn Hazm, ang kasalukuyang teksto ay peke at binago na ng mga Kristiyano. Ang kanyang argumento ay hindi nakabase sa kasaysayan, kundi sa lohikal na pangangatwiran lamang upang maprotektahan ang integridad ng Qur’an.
Ayon sa kanya, “Kung mapapatunayan naming mali ang kanilang mga aklat, mawawala ang mga argumento na ginagamit nila laban sa amin.” (Ibn Hazm, Kitab al-Fasl fi’l-milah wa’l ahwa’l nihal)
Dahil dito, nagbigay siya ng pahayag: “Na wala na sa mga Kristiyano ang orihinal na naihayag na Injil, maliban sa ilang bakas na iniwan ng Allah upang magsilbing ebidensya laban sa kanila.”
Kinalaunan, ang kanyang argumento ay ginamit at pinalawak ng iba pang manunulat at naging matibay na bahagi ng Muslim apologetics.
Subalit kung ang Diyos ay hindi kayang pangalagaan ang Kanyang sariling Salita mula sa pagbabago, paano natin masasabi na Siya ay Diyos? Kung hindi Niya ito kayang protektahan, Siya ay hindi makapangyarihan. Kung hindi Niya nais itong protektahan, ang Kanyang katangian ng katotohanan at hindi-nagbabago ay masisira.
Mahalaga ring tandaan na ang Biblia ang pinaka-maaasahang aklat ng sinaunang kasaysayan pagdating sa ebidensya ng mga manuscript. Mas maraming ebidensya ang Biblia kaysa sa alinmang aklat ng antiquity.
Ang sinasabi ng mga Muslim ukol sa korupsiyon ng Biblia ay halos walang suporta mula sa mga naunang Muslim na iskolar. Sa katunayan, karamihan sa mga unang Muslim na tagapagtanggol ng pananampalataya ay naniniwalang ang mga naunang kasulatan, tulad ng Tawrat at Zabour, ay nanatiling buo.
Ang dahilan kung bakit may mga Muslim na tulad ni Ibn Hazm na nagsimulang sabihin na ang mga Kasulatan ay binago ay dahil ang mensahe ng Banal na Biblia ay salungat sa mga turo ng Qur’an. Sa madaling salita, ang Biblia at ang Qur’an ay nagkokontrahan sa mga pangunahing doktrina. Hindi maaaring parehong tama ang dalawa. Maaring parehong mali, pero hindi maaaring parehong galing sa iisang Diyos.
Dito nahaharap ang isang malaking hamon sa isang Muslim: kung tatanggapin na ang Biblia ay nananatiling Salita ng Diyos, kailangang tanggihan ang Qur’an at si Muhammad. Ngunit kung sisirain ang Biblia, sinisira rin ang Qur’an at ang mga unang pinagmulan ng Islam na nagkumpirma ng awtoridad, pagkakaroon, at pagiging tunay ng mga naunang kasulatan.
Kaya, ang akusasyon ni Ibn Hazm ng korupsiyon sa Biblia ay walang basehan at dapat itakwil ng sinumang tapat na Muslim. Ang kanyang argumento ay isa lamang pagtatangka upang sagutin ang mahalagang tanong: Ano nga ba talaga ang dahilan kung bakit hindi magkatugma ang turo ng Qur’an at ng Biblia sa mga pangunahing aral?